به بهانه حضور بابک برزویه در کانون عکس اصفهان
عکاسی ابزاری برای ثبت بازیگران سینما
حسین نوری/گروه تحریریه سایت کانون عکس انجمن سینمای جوانان اصفهان:کسی که دست به ثبت آدم‌های بزرگ می زند به حتم کار خطرناکی کرده است.او می‌تواند تصور ما را از هر چیزی به شکل واقعیت ذهنی‌اش تغییر دهد و نگران بازخورد مخاطبان خود نباشد.او کار خطرناکی می‌کند زیرا باید نسبت به هر تصویر ثبت مخصوص به خودش را داشته باشد.دوربین را تنها برای نگاه‌داشتن نوع نگاهش استفاده کند و به این فکر کند چقدر این سال‌ها زود گذشته است.
بابک برزویه میهمان این هفته کانون عکس انجمن سینمای جوانان اصفهان است.مخاطب حرفهای او کارگردان‌هایند و کارگردانی تصاویر کار اصلی او.روح تصویرگری را به دنبال خود می‌کشد و برای ثبت هرلحظه که ممکن است تکرار شدنی نباشد تمام تلاشش را می‌کند.در طول ۲۹ سال فعالیت هنوز سرزنده است و هنوز دلش ثبت کردن می‌خواهد.او می‌داند که چطور می‌شود تصاویر ثابتی از حرکت بازیگران بسازد و در رقابت‌های مختلف و یا به‌تنهایی این را به اثبات رسانده است.بابک برزویه بیش از این‌که عکاس ماهری باشد کارگردان خوبی برای تصاویر است.کارگردانی کردن برای کسری از ثانیه (که تکرار نشدنی است) همواره سخت‌تر از درک مفهوم حرکت و نوآوری در فهم مخاطب خواهد بود.ولی کار به اینجا ختم نخواهد شد.او فعالیت چشمگیری در عصر رسانه دارد.رسانه برای او گذرگاه بزرگی است برای اشتراک‌گذاری دیدگاهش و یا حرف زدن از خاطره‌های فراوانش.همانند تمام هنرمندان صرف یک نوع مدیای عکس او را ارضا نمی‌کند و چنان‌که می شود در آثارش دید موسیقی و شعر را همراه کارش دارد.بابک برزویه به حتم حرفهای جالبی خواهد داشت.زیرا ما بر این باوریم معاشرت با بزرگان هنر دشواری شبیه به سینما باعث تلاش‌های مکرر فرد برای صرف خودش به بهترین شکل را به همراه دارد.
برزویه (جدا از فعالیت‌های عکاسی دیگری نظیر عکاسی خبری یا تبلیغاتی و …. ) در عرصه سینما فعال بوده است و حال سؤال اینجاست که ما چقدر از واقعیت موجود در زمان را درک خواهیم کرد و چطور به اثبات آن می‌پردازیم؟ شاید جواب این سؤال برای او با نقش بستن نگاره‌هایی همسو با بازی افراد باشد.او برای ما از بازی افراد واقعیت را ثبت کرده است.بودن در کنار افراد تأثیرگذاری چون مسعود کیمیایی یا رسول ملاقلی پور و ثبت کردن لحظات فیلم «سفر به چزابه» و یا «محاکمه در خیابان» به عقیده من به تغییر دادن فرم دیدگاه ما کمک بزرگی خواهد کرد.عکاسی از فیلم‌ها و کسانی که در آن فیلم نقشی را بازی می‌کنند یک تهاجم بین واقعیت و مجاز است.مجاز درون پشت‌صحنه نیز هست.جایی که هنرمندی درون نقش خود غرق‌شده باشد یا کارگردان و یا فیلم‌برداری که تمام ذهنش را کادر و یا مفهوم گرفته باشد.ازاین‌رو می‌شود گفت کاری که او به‌وسیله ابزاری مانند عکاسی انجام داده است و در مدت‌زمان فعالیت هنری خود نیز آن‌ها را به عرضه‌ی عموم قرار داده است کمی متفاوت‌تر از روبه‌رویی ما با خودمان یا طبیعت و یا مردم دوروبرمان است.و با تمام این صحبت‌ها به ما توصیه می‌کند که عکس ببینیم و از فضای مجازی دوروبرمان (که سیلابی از تصاویر است) غافل نشویم.ما به بهانه‌ی برنامه‌ریزی فصل بهار کانون عکس اصفهان میزبان او خواهیم بود و فکر می‌کنیم که عکاسی و سینما ارتباط ابدی باهم دارند.