نکاتی از دل گفت‌وگوها با مهدی وثوق نیا درباره عکاسی،ادبیات و …
عکاسی رشته ی پر تفکریست
🔷فکرمی کنم اگرجشنوراه هابه شکل حرفه ای پیش برود،یعنی کاتالوگ،چاپ وارائه خوب وجلسات کارگاهی داشته باشد به مکانی مهم برای ارائه عکاسی تجربی مامبدل خواهد شد .
🔷 بسیاری ازکارهای تجربی می تواند در جشنواره ها موردتحلیل وبررسی قرارگیرد و بعدرفته رفته عکاس به جامعه عکاسی معرفی می شود.
🔷 وسیله مهم نیست. بیاید قبول کنیم که مخاطب یک کارخوب، امروزه باید بیشتر بداند تا با کار ارتباط برقرارکند. شما آثار فاخر ادبیات خودمان رانگاه کنید . کسی با آن ارتباط برقرار می کند که زبان وادبیات رابه درستی بشناسد. عکاسی هم همینطور است. مخاطب در دنیای اخیر روزمره ترعکس را می بیند. اما اثر خوب همچنان با سختی و تسلط دراندیشه عکاس تولیدمی شود. امکانات شکل دیدن اثر در دنیای دیجیتال را بهترکرده است،اما تولید اثر را نه.
🔷 فکرمی کنم عکاسی ایران طی سال های اخیرتوانسته به
تجربه های خوبی درزمینه جایگاه خود در دنیا دست پیداکند و امروزه بسیاری ازعکاسان ما درموزه ها ونمایشگاه های مهم دنیا حضوردارند. تنها نکته این است که هنوز با تولید فکر در زمینه عکاسی فاصله داریم که آن هم به دلیل نداشتن سنت عکاسی درایران است. فکرمی کنم داریم به جلو حرکت می کنیم.
🔷 مهمترین مسئله بحث آموزش علاقه مندان به عکاسی است و اینکه کمک کنیم تا آنها بیشتر به سمت نگاه خود پیش روند تا حضور صرف در جشنواره‌ها. بهترین راه حل هم برگزاری نمایشگاه‌های موضوعی بصورت انفرادی و گروهی است.
🔷طی کارگاه‌هایی که در سال های اخیر داشتم بیش از هر زمانی احساس کردم که عکاسان جوانی که در شهرستان‌ها زندگی
می کنند چقدر مستعد هستند تا نگاه شخصی خود را پیدا کنند.
🔷عکاسی در کلیت رشته پر تفکری است و با معیاری که از یک عکس انتظار داریم هر رشته عکاسی می تواند یک کار سختی به لحاظ استفاده به جا از تفکر و تعمل باشد. رفتن به دل طبیعت آدم خاص خودش را نیاز دارد که از عهده هر کسی بر نمی آید و نگاه کارت پستالی در عکس طبیعت نمی تواند باعث اعتلای این گونه عکاسی بشود.
🔷 برگزاری جشنواره با اتخاذ یک استراتژی مناسب می تواند اثر گذار باشد.