کارگروه تحریریه سایت کانون عکس انجمن سینمای جوانان اصفهان؛
رویا مرادخانی؛ گزارش جلسه‌ی چهارشنبه هفدهم آبان ماه
نشست این هفته‌ی کانون با موضوع هنر پسامفهومی با رویکرد عکاسی صحنه‌آرایی شده با حضور آقای محمد علی نقی‌زاده در ساعت ۴/۱۵ در نگارستان امام خمینی ره برگزار گردید.
پست مدرنیسم، هنر مفهومی، کانسپچوآل آرت و آرت فمنیسم بحث‌های این جلسه از کانون عکس اصفهان با حضور ایشان بود.
آقای نقی‌زاده مبحث خود را با «بارابارا کروگر» و پرداختن به آثار او شروع کرد و به بحث درباره پسا ساختارگرایی پرداخت. کروگر از هنرمندان برجسته دهه ۸۰ است که به طور کل اگر از برجسته‌ترین و مهمترین هنرمندان این جریان بخواهیم صحبت کنیم، او از کلیدی‌ترین هنرمندان این سبک هنری یعنی پست مدرنیسم است که از عکس به عنوان ماده اصلی و از عکسهای ساخته شده و صحنه آرایی شده برای بیان هنر مفهومی در آثارش استفاده میکند.
وی توضیح داد که اگر بخواهیم به طور کلی از دهه‌های مختلف هنری یاد کنیم، دهه ۶۰ از زایاترین دوره‌های تاریخ هنر است که بسیاری از سبک های هنری یکی پس از دیگری اتفاق می‌افتد که از لحاظ اجتماعی حدود ۱۰ سال همزمان با جنگ ویتنام می‌شود و از دهه ۸۰ به عنوان دوره قهرمانی پست مدرنیسم یاد می شود که کلیدی‌ترین صورت پست مدرنیسم در آن دهه اتفاق می افتد.
در این اتفاقات سه گرایش عمده وجود دارد: ابتدا برگشت پر قدرت و متفاوت نقاشی, بعد از آن هنر عکاسی با دربرگیرندگی هنر مفهومی به صحنه وارد می شود و در آخر هنر پست کانسپچوآل آرت و ویدیو آرت پا به عرصه میگذارد.
دهه ۹۰ هنر معاصر را رقم میزند که همزمان می شود با روی کار آمدن و جهانی شدن هنر، کشورهای جهان سوم و هنرمندان و سبک‌های مختلف هنری به مدرنیته متصل می شوند و وارد تمدن هنری می شوند که در این دوره هنر دیجیتال و رسانه شکل می‌گیرد.
آقای نقی‌زاده درپایان به هنر فمنیسم و موج های شکل گرفته از این سبک هنری پرداخت و اضافه کرد که در این سبک از هنر، ساختارشکنی حقوق میان زن و مرد رخ میدهد و معتقد هستند که تبعیض میان زن و مرد ساخته فرهنگ است چرا که فمنیسم بر پایه ساختارگرایی اجتماعی شکل گرفته است. که در این دوره در هنر پرفورمنس شاهد نشانه گذاری خشونت‌های مردانه علیه زن میشویم.
از همه این اعداد و نام‌ها که بگذریم عکاسی با ورود به عرصه هنر، همیشه در حال واقع گرایی بوده است و در حال ثابت کردن عکاسی به عنوان یک هنر و در هر مقطع زمانی و هر ژانر هنری سعی بر آن داشته است که به واقعیت بپردازد حتی در فرم گرایی که در حقیقت زیباشناسی را در واقعیت نشان میدهد.
عکاسی ذهنیت عکاس و عینیت روبروی اوست که در حال نشان دادن است و در همان حال زیباشناسی خود را دخیل میکند و زمان زدن شاتر دوباره بر واقع گرایی تاکید میکند.. عکاسی و هنر پسا ساختارگرایی همه در تاریخ هنری قرار دارند که از مشقت ها و کارهایی است که تا کنون انجام شده و نه صرفا اسامی بزرگ در طول تاریخ، که در برابر این تلاش‌ها هنرمندان جدید و هنرهای جدیدی شکل گرفته است و این دنیای هنر دیروز تا به امروز را می‌سازد.