حتی وقتی نمی‌دانیم

ابراهیم عرب بیگی/گروه تحریریه کانون عکس انجمن سینمای جوانان اصفهان:برای بار چندم اصفهان میزبان یکی از پر تلاش ترین و موفق ترین عکاسان ایرانی است، هنرمندی که درباره خودش توصیه
می کند: « در دوران به روز شدنِ سریع اطلاعات و دسترسی آسان به علوم، تشنه ی دانستن، کنار زدنِ جهل و هنرجویی مدام هستم، لذا خواهشمندم از به کار بردن کلمه نامانوس “استاد” در مورد من پرهیز فرمایید.»عکاسی که از معدود معلّمان عکاسی ایران است که هم در امر آموزش پیشرو است هم در امر تولید اثر هنری و به گفته خودش ابزارش خواه دوربین عکاسی باشد، خواه گوشی تلفن همراه یا خواه جعبه کفشی که نقش یک دوربین
پین هول رو ایفا کند، مهم نگاه عکاسانه است که به خلق یک اثر هنری کمک می کند. او معتقد است ابزار دست و پاگیر عکاسی به راحتی جای خود را به گوشی های تلفن هوشمند داده، ابزاری که بدون تحریک سوژه می تواند باعث ثبت بهترین اثر عکاسانه باشد. برای نمونه، کیارنگ علایی در آخرین سفرش به اصفهان که در سال گذشته به دعوت مرکز خلاقیت شهرداری اصفهان بود، عکسی را ثبت کرد که فقط و فقط نشان از نگاه تیز بین و خلاقش خبر می داد.عکسی از میدان مرکزی شهرمان و جایی که بسیاری از ما از آنجا گذشته بودیم اما هیچکداممان به اندازه او صبر نکرده بودیم تا اتفاقی که باید می افتاد تا یک عکس خوب ثبت شود اتفاق بیفتد. اما او با تیزبینی و روش خودش، عکسی با تلفن همراه خود گرفت و پس از آنکه به تاریخ ۱۷ جولای ۲۰۱۶ در صفحه شخصی اینستاگرامش منتشر کرد در تاریخ ۲۴ جولای ۲۰۱۶ توسط پیج خود اینستاگرام ریپست شد.او در توضیحی پیرامون انتشار عکسش نوشت:” از تیم اینستاگرام ممنونم براى معرفى عکس من در صفحه شان. این بخشی از دیوار گالوانیزه مربوط به فضاسازى محیطى است که در شهر اصفهان براى کاور کردن گودبرداری و عملیات ساختمانی و زیبا سازی شهر از طریق گرافیک محیطی و نقاشی دیواری مورد استفاده قرار گرفته. این یک عکس موبایلی خیابانی است. وقتی با موبایل عکاسی می کنم علاقه زیادی به پرسه گردی در خیابان ها و ثبت حالات و رفتار مردم در مکان ها دارم. به نظر من مکان ها اعجاب انگیزند و رمز و رازی پنهان در خودشان دارند، یک فلانور^۲ باید این رمز و راز را کشف کند و بی واسطه آن را به نمایش بگذارد. در این صحنه، احساس واقعیت و مجاز کنار همدیگر برایم جذاب بود. زمینی بودن و آسمانی بودن آدم ها و معلق بودن بین آن دو، چیزی بود که مورد توجهم بود. گویی زن عابر میان آسمان و زمین در نوسان است.”کیارنگ علایی همانگونه که خود می گوید یاد گرفته که یک پرسه زن باشد و همین عامل منجر شده که به خوبی مکان هایی را برای خودش به عنوان مکان شاخص مشخص کند و با صبر و حوصله و نگاه عکاسانه اثر خودش را ثبت کند. عکس های کیارنگ از پاریس، رشت، اردبیل، تالش، طبس و یا شیراز همه نشان از نگاه او را دارد، نگاهی که ویژه خود اوست. باز عکس دیگر او از سفرش که برای برگزاری کارگاه عکاسی در شیراز به آنجا رفته بود، تاییدی بر مطالب بالاست.و اما اکنون باز کیارنگ علایی به اصفهان آمده تا در مورد یکی از مهمترین مقوله های عکاسی معاصر سخن به میان بیاورد “از ایده تا اجرای پروژه های عکاسی”. کانون عکس انجمن سینمای جوانان شهرمان برگزار کننده این کارگاه آموزشی است و مطمئنا کیارنگ هم همچون همیشه خالصانه و پر انرژی تجربیات و دانسته هایش را به هنرمندان اصفهان انتقال خواهد داد. باید منتظر بمانیم تا ببینیم کیارنگ علایی بعد از این سفر چه عکسی از شهر اصفهان در صفحه اینستاگرامش منتشر خواهد کرد.

پی نوشت:

• نام نمایشگاه انفرادی کیارنگ علایی در گالری طراحان آزاد و همچنین کتابی با همین نام
• Flâneur: لغت فرانسوی به معنی پرسه زن

تصاویر:

زنى از مقابل استندهاى تبلیغات شهرى که براى پوشش عملیات خاکبردارى و ساختمانى توسعه شهر نصب شده، در حال عبور استپیرزنى پس از زیارت قبور، در حال بازگشت به خانه است.